Overige ervaringen






Strabisme

Sophie – 7 jaar: “Mijn ogen hebben samen gekeken”

Ik vond het heel leuk bij AB Reflex. Sommige oefeningen waren heel zwaar en sommige ook heel leuk. Ja, ik vond het echt heel leuk en ik mis jou ook Mark. Mijn ogen hebben samen gekeken. Liefs, Sophie.

Het rijbewijs gehaald na visueel-motorische training

Emma – 18 jaar: “Na 2 maanden merkte zowel mijn rijinstructeur als ik zelf dat ik veel meer het overzicht had”.

Afgelopen jaar kwam ik voor het eerst in aanraking met Mark nadat ik een artikel in de krant had gelezen over jongeren die moeite hadden met autorijden. Ik herkende mezelf in hun verhaal. Voor mijn gevoel had ik in de auto niet goed het overzicht en zag ik veel dingen over het hoofd. Zowel mijn rijinstructeur als ik zelf wisten niet waar dit aan lag, en dit was natuurlijk een groot probleem dat continu terugkwam. Ik zag dingen gewoon niet, die ik eigenlijk makkelijk hoorde te zien.

In de hoop dat Mark mij kon helpen, ben ik naar hem toe gegaan. Mark nam verschillende testen bij mij af en veel dingen vielen op hun plek. Mijn ogen werkten o.a. niet goed samen. Hierdoor zag ik niet voldoende diepte en had ik moeite met autorijden. Ook was mijn gezichtsveld heel erg klein, waardoor ik dus dingen over het hoofd zag, óf pas te laat. Ook dingen in mijn alledaagse leven vielen op hun plek. Ik draaide bijvoorbeeld woorden wel eens om, had moeite met een trap af lopen, moeite met plannen, etc. Had nooit gedacht dat dit aan mijn ogen zou kunnen liggen! Mark wist dat hij mij kon helpen en verwachtte dat ik een klein jaar nodig zou hebben om alles optimaal te laten werken. Met verschillende oefeningen voor mijn ogen ging ik naar huis, elke dag besteedde ik hier ca. 15 minuten aan.

Ondertussen ging ik natuurlijk gewoon door met mijn rijlessen. Na 2 maanden merkte zowel mijn rijinstructeur als ik zelf dat ik veel meer het overzicht had. Ik voelde me daardoor veel zelfverzekerder in de auto! Ongeveer om de 6 weken kwam ik terug bij Mark, en ook uit de testen bleek dat er veel vooruitgang in zat. Uiteindelijk ben ik maar een half jaar bij Mark geweest en heb ik mijn rijbewijs gehaald! Ik ben Mark ontzettend dankbaar en ben heel erg blij dat ik zijn training heb gevolgd. Ik raad het iedereen aan die hier moeite mee heeft. Ook in mijn dagelijks leven heb ik er profijt van.

Mark, nogmaals heel erg bedankt!


Lui oog

Suus – 7 jaar: “Suus zit lekker in haar vel en functioneert goed”

Moeder:
in september 2016 gestart bij AB Reflex. Ze was toen 4 jaar. Vanaf 2 jaar draagt ze een bril en is ze onder controle bij de oogarts waar ook geadviseerd wordt het oog af te plakken i.v.m. een lui oog en t.z.t een oogoperatie. Vanuit school werd in groep 2 geadviseerd met kinderfysiotherapie te starten i.v.m. achterstand van de fijne motoriek, coördinatieproblemen.
Suus struikelt veel, stoot vaak dingen om. Kan niet stilzitten, open mond gedrag en heeft de volle breedte van de weg nodig tijdens het fietsen. De oogarts zegt dat ze nooit geen diepte zal zien en daardoor levenslang problemen zal hebben met balsporten, oog-hand-coördinatie. Kinderfysiotherapie gestart met weinig vooruitgang. Ik ben op Google gaan zoeken naar handvatten wat te doen als je geen diepte ziet. Ik kwam op de site van AB Reflex terecht en is op aanraden van de fysiotherapie een afspraak gemaakt voor een intake. Mark constateerde dat Suus haar ogen niet samenwerken, een lui oog, geen diepte, beperkt gezichtsveld, geen stabiele focus (dansende letters), slechte doorbloeding waardoor de visuele informatie slecht opgenomen werd. De linker en rechterhelft konden niet goed samenwerken waardoor automatiseren moeilijk gaat en de visuele inspanning veel energie vraagt waardoor ze gaat compenseren b.v. het open mond gedrag. Verder vele visueel-motorische beperkingen. Het goede nieuws was dat Mark zei haar te kunnen helpen en dat het effect blijvend zou zijn. Hij kon ook meteen vertellen hoelang de training ongeveer zou duren. Aan ons de keuze of we wilden starten. Ik had er vertrouwen in. In mijn omgeving ken ik mensen die de mogelijkheid niet hebben gehad en nu nog afhankelijk zijn van anderen, omdat ze nooit geen rijbewijs hebben kunnen halen door deze beperkingen. Als eerste kregen we de opdracht te stoppen met afplakken van het oog. Hoe logisch is dit eigenlijk ook. Ogen leren niet samen te werken als je er 1 afpakt. Daarna elke 2 maanden terug naar Mark, om metingen te doen en vergelijken met de vorige keer en weer naar huis met nieuwe opdrachten. Ja, het was hard werken om Suus 5 dagen in de week gemotiveerd te krijgen. Zelf kreeg ik er ook moeite mee. Maar denkend aan de toekomst is er gewoon geen andere keus. Nu 18 maanden later zijn we klaar en wat hebben we samen met Mark veel bereikt. Alle eerdere vernoemde beperkingen zijn nagenoeg niet meer aanwezig. Suus zit lekker in haar vel en functioneert goed. In groep 2 was nog de vraag of Suus het wel zou redden in groep 3. In groep 3 was hier geen sprake meer van. Nu in groep 4 heeft ze nog wat moeite met rekenen. Ik vertrouw erop dat dit ook goed komt. De laatste maanden waren we niet meer zo gemotiveerd maar ze maakte toch sprongen vooruit. Inmiddels ziet ze volledig (dynamische) diepte. Ik kan niet wachten om het te laten testen bij de oogarts, die denkt namelijk dat we de ogen nog steeds afplakken.

Mark heel erg bedankt.


NLD en Dyspraxie

Sjoerd – 20 jaar

Uit voorafgaand onderzoek kreeg Sjoerd de indicatie NLD en Dyspraxie. Na maanden van visuele training bij Mark kan gezegd worden dat de problemen die met deze indicatie samenhangen zeker verminderd zijn. Sjoerd straalt meer zelfvertrouwen uit en zijn motoriek is verbeterd. Verder gaat hij binnenkort nog een aantal rekenlessen volgen waarmee hij hoopt ook daarmee zijn basis te verbreden. Mark zegt dat de stof die nu aangeleerd wordt “blijft hangen”. Voorheen was het zo dat geleerde stof na verloop van tijd niet werd opgeslagen. Kortom: het is zeker niet voor niets geweest.
Nogmaals dank, Mark.


Alternerend zicht

Aileen Jacobs – 13 jaar

Aileen heeft een oogafwijking aan zowel het linker- als rechteroog, waardoor deze twee niet goed samenwerken. Een operatie heeft veel verbetering gebracht, maar toch was het resultaat nog niet optimaal. Op bepaalde momenten keek ze met het linkeroog, dan weer alleen met het rechteroog (alternerend zien). Ze zag daardoor soms geen diepte of zag dingen niet doordat ze ‘verkeerd’ keek. Dat was vooral lastig bij het sporten. Aileen kwam zelf met het voorstel om Mark om hulp te vragen. Een schot in de roos. De oefeningen vragen om discipline, maar na een kleine driekwart jaar mag het resultaat er zijn. Haar hand-oog-coördinatie is met sprongen vooruitgegaan en haar rechteroog draait nagenoeg niet meer uit zichzelf weg. Haar grote wens was om contactlenzen te dragen. Vanaf haar vierde jaar heeft ze een bril vanwege een minsterkte van -6 (ze ziet op afstand niet goed) en deze is niet veranderd. Een bril verbloemde het wegdraaien ook enigszins en dat zou met lenzen meer gaan opvallen. Maar door het resultaat van de oefeningen kijkt ze met lenzen met een vaste blik recht de wereld in.

Onze dochter Aileen heeft vanaf haar geboorte een oogafwijking. Eigenlijk twee. Haar linkeroog heeft een lichte vorm van het Syndroom van Duane. Dit betekent o.a. dat het linkeroog niet in de linkerhoek kan draaien en het stopt in het midden. Naar binnen, boven en onder draaien gaat wel. De zenuw die de spieren hiervoor moet aansturen werkt niet. Haar rechteroog draaide juist te ver naar buiten. Deze aandoening heeft ook een prachtige medische naam, maar die is me helaas ontschoten. In de praktijk bleek links haar dominante oog en als ze iets van dichtbij bekeek, liet Aileen heel vaak haar rechteroog naar rechts wegdraaien, zodat het niet meedeed.

In het streekziekenhuis Bernhoven werd gekozen om het linkeroog een paar uur per dag af te plakken om haar rechteroog te stimuleren. Het twee jaar lang afplakken heeft zeker bijgedragen tot het voorkomen van een lui rechteroog, maar toch wilden mijn man en ik graag een second opinion van het Oogziekenhuis in Rotterdam. Daar gaven ze na de eerste intake aan, dat er een operatie van het rechteroog nodig was, zodat het minder ver naar buiten zou draaien. Deze ingreep zou de samenwerking van de ogen zeker ten goede komen. Het besluit tot opereren werd overigens pas definitief genomen op basis van de tweede controle. Een half jaar later was het zover. De toen vierjarige Aileen werd geopereerd en het inkorten van het rechteroogspiertje heeft geweldig goed geholpen om haar ogen in een betere stand te krijgen en nog belangrijker: veel beter samen te laten werken. Tot haar twaalfde is ze in Rotterdam onder controle gebleven en is daar bijzonder goed en zeer kundig begeleid.

Toch draaide haar rechteroog in de jaren na de operatie nog regelmatig weg. Dat ging automatisch en ze voelde of merkte het niet eens. Ze schakelde het oog dan als het ware uit en keek alleen met haar linkeroog. Op die momenten zag ze ook geen diepte. Ze vond het wegdraaien vooral vervelend tijdens balsporten. Ze zag vaak de bal niet aankomen en het ding vangen was een hele kunst. Als je ogen niet optimaal samenwerken, is dat natuurlijk niet zo vreemd. Aileen baalde hier behoorlijk van. “Mam, waarom gaan we niet naar Mark en vragen of hij mij kan helpen”, zei ze op een dag. We hadden daar eigenlijk nooit bij stilgestaan. We kennen Mark goed en we hoorden positieve berichten van mensen die bij hem onder behandeling waren. Maar omdat Aileen geen concentratie- of leerproblemen had, was het niet in ons opgekomen dat hij ook zou kunnen helpen om haar ogen beter te laten samenwerken.

Na een eerste intakegesprek waarbij Aileen een aantal testen en opdrachtjes moest uitvoeren, dacht Mark dat hij haar zou kunnen helpen. Het zou wel discipline van haar vragen. Ze moest zeker driekwart jaar lang, vijf dagen in de week, trouw oogoefeningen doen. Die oefeningen duurden ongeveer een half uur per dag. Dikke pluim voor onze meid, want ze was enorm gedreven. Ze vergat ze zelden en deed de oefeningen nagenoeg zonder mopperen. Da’s toch knap voor een puber.
Na een maand testte Mark de samenwerking tussen haar ogen opnieuw. Als er geen verbetering was, zouden we stoppen. Gelukkig bleek dat ze vooruit was gegaan. Dat was een mooie opsteker en Aileen bleef fanatiek oefenen. Haar zus merkte na een klein half jaar op, dat het rechteroog van Aileen veel minder vaak naar rechts wegdraaide. Wij dachten hetzelfde, maar ja, als ouders wil je dat natuurlijk ook graag zien. Maar toen het steeds meer mensen in onze omgeving opviel, was dat een welkome bevestiging. Na 8 maanden kon de vlag worden uitgehangen. Het was tijd om de behandeling af te ronden. Ter afsluiting herhaalde Mark de testen en opdrachtjes die Aileen bij de intake had uitgevoerd. Het verschil tussen beide resultaten was erg groot. Wat tijdens de intake niet lukte, deed Aileen in de slotronde feilloos.

Als beloning voor het harde werken wilde Aileen graag contactlenzen. Bij het inzetten van lenzen is het wel zo prettig dat ogen goed samenwerken. Als rechts weg zou draaien terwijl er een lens in moet, dan word je daar niet vrolijk van. Ze heeft nooit een hekel gehad aan het dragen van een bril, maar lenzen waren toch een grote wens. Aileen heeft een sterkte van ongeveer min zes aan beide ogen en ziet op afstand dus niet goed. Deze minsterkte is met de oogoefeningen niet veranderd en dat was ook niet de insteek. We zijn uitsluitend gegaan voor een betere samenwerking tussen haar linker- en rechteroog. Dat ze al van jongs af aan een bril nodig heeft, staat overigens los van de twee oogafwijkingen. We waren erg benieuwd hoe haar blik en manier van kijken zou zijn zonder bril, want een montuur maakte voorheen het wegdraaiende oog wat minder opvallend.

Nu kijkt ze zonder bril met twee prachtige helderblauwe ogen recht de wereld in.
Het kost doorzettingsvermogen, maar het resultaat mag er zijn.

Dank je wel Mark voor je deskundige en fijne begeleiding. De consulten waren altijd zeer plezierig en erg interessant. Als mensen graag meer willen weten over onze ervaringen, dan kunnen ze via Mark contact met ons of met Aileen opnemen.

Aileen, Twan en Marianne Jacobs

Mark: met de juiste begeleiding is alternerend zicht dus succesvol aan te pakken. Sue Barry, professor in biologische wetenschappen en in neurologische wetenschappen, legt in deze video uit hoe ook zij weer met twee ogen tegelijk kon kijken:


Alternerend zicht

Wouter – 12 jaar: “En nu zit ik lekker thuis zonder oogproblemen”

Ik ben Wouter en ik ben 12 jaar, ook ik had oogproblemen. Ik had op school een achterstand en was vaak moe. Mijn vader en moeder viel het op en die zijn met me naar een oogarts gegaan. Daar bleek uit dat alleen een operatie mogelijk was, maar daar had ik geen zin in en die operatie kon ook nog volledig verkeerd uitpakken. Dus we gingen verder zoeken en zo kwamen we bij de praktijk van Mark. We hadden een afspraak gemaakt. En nu zit ik lekker thuis zonder oogproblemen. Mark heeft mij goed geholpen. Hij was altijd positief, en gaf me eerst zeven opdrachtjes en dat werden er steeds minder, en uit eindelijk ben je klaar. Ik kan jullie allemaal Mark aanraden omdat: hij goed uitlegt wat je moet doen, en als je spulletjes voor mee naar huis krijgt dan zegt hij wat het is en wat het met je ogen doet. Mark nogmaals bedankt.

Wouter Dijkers

Mark: Wouter had last van alternerend zicht. Hij keek dan weer met het linkeroog dan weer met het rechteroog, maar nauwelijks met beide ogen tegelijk. Soms zag hij ook dubbel, wat duidt op een niet optimale oogstand. Op school was het dichtbij kijken zeer vermoeiend. De oogtraining was voor Wouter ook vermoeiend, maar hij heeft volgehouden met uiteindelijk een fantastisch resultaat!


Strabisme

Sophie – 7 jaar: “Mijn ogen hebben samen gekeken”

Ik vond het heel leuk bij AB Reflex. Sommige oefeningen waren heel zwaar en sommige ook heel leuk. Ja, ik vond het echt heel leuk en ik mis jou ook Mark. Mijn ogen hebben samen gekeken. Liefs, Sophie.

Het rijbewijs gehaald na visueel-motorische training

Emma – 18 jaar: “Na 2 maanden merkte zowel mijn rijinstructeur als ik zelf dat ik veel meer het overzicht had”.

Afgelopen jaar kwam ik voor het eerst in aanraking met Mark nadat ik een artikel in de krant had gelezen over jongeren die moeite hadden met autorijden. Ik herkende mezelf in hun verhaal. Voor mijn gevoel had ik in de auto niet goed het overzicht en zag ik veel dingen over het hoofd. Zowel mijn rijinstructeur als ik zelf wisten niet waar dit aan lag, en dit was natuurlijk een groot probleem dat continu terugkwam. Ik zag dingen gewoon niet, die ik eigenlijk makkelijk hoorde te zien.

In de hoop dat Mark mij kon helpen, ben ik naar hem toe gegaan. Mark nam verschillende testen bij mij af en veel dingen vielen op hun plek. Mijn ogen werkten o.a. niet goed samen. Hierdoor zag ik niet voldoende diepte en had ik moeite met autorijden. Ook was mijn gezichtsveld heel erg klein, waardoor ik dus dingen over het hoofd zag, óf pas te laat. Ook dingen in mijn alledaagse leven vielen op hun plek. Ik draaide bijvoorbeeld woorden wel eens om, had moeite met een trap af lopen, moeite met plannen, etc. Had nooit gedacht dat dit aan mijn ogen zou kunnen liggen! Mark wist dat hij mij kon helpen en verwachtte dat ik een klein jaar nodig zou hebben om alles optimaal te laten werken. Met verschillende oefeningen voor mijn ogen ging ik naar huis, elke dag besteedde ik hier ca. 15 minuten aan.

Ondertussen ging ik natuurlijk gewoon door met mijn rijlessen. Na 2 maanden merkte zowel mijn rijinstructeur als ik zelf dat ik veel meer het overzicht had. Ik voelde me daardoor veel zelfverzekerder in de auto! Ongeveer om de 6 weken kwam ik terug bij Mark, en ook uit de testen bleek dat er veel vooruitgang in zat. Uiteindelijk ben ik maar een half jaar bij Mark geweest en heb ik mijn rijbewijs gehaald! Ik ben Mark ontzettend dankbaar en ben heel erg blij dat ik zijn training heb gevolgd. Ik raad het iedereen aan die hier moeite mee heeft. Ook in mijn dagelijks leven heb ik er profijt van.

Mark, nogmaals heel erg bedankt!


Lui oog

Suus – 7 jaar: “Suus zit lekker in haar vel en functioneert goed”

Moeder:
in september 2016 gestart bij AB Reflex. Ze was toen 4 jaar. Vanaf 2 jaar draagt ze een bril en is ze onder controle bij de oogarts waar ook geadviseerd wordt het oog af te plakken i.v.m. een lui oog en t.z.t een oogoperatie. Vanuit school werd in groep 2 geadviseerd met kinderfysiotherapie te starten i.v.m. achterstand van de fijne motoriek, coördinatieproblemen.
Suus struikelt veel, stoot vaak dingen om. Kan niet stilzitten, open mond gedrag en heeft de volle breedte van de weg nodig tijdens het fietsen. De oogarts zegt dat ze nooit geen diepte zal zien en daardoor levenslang problemen zal hebben met balsporten, oog-hand-coördinatie. Kinderfysiotherapie gestart met weinig vooruitgang. Ik ben op Google gaan zoeken naar handvatten wat te doen als je geen diepte ziet. Ik kwam op de site van AB Reflex terecht en is op aanraden van de fysiotherapie een afspraak gemaakt voor een intake. Mark constateerde dat Suus haar ogen niet samenwerken, een lui oog, geen diepte, beperkt gezichtsveld, geen stabiele focus (dansende letters), slechte doorbloeding waardoor de visuele informatie slecht opgenomen werd. De linker en rechterhelft konden niet goed samenwerken waardoor automatiseren moeilijk gaat en de visuele inspanning veel energie vraagt waardoor ze gaat compenseren b.v. het open mond gedrag. Verder vele visueel-motorische beperkingen. Het goede nieuws was dat Mark zei haar te kunnen helpen en dat het effect blijvend zou zijn. Hij kon ook meteen vertellen hoelang de training ongeveer zou duren. Aan ons de keuze of we wilden starten. Ik had er vertrouwen in. In mijn omgeving ken ik mensen die de mogelijkheid niet hebben gehad en nu nog afhankelijk zijn van anderen, omdat ze nooit geen rijbewijs hebben kunnen halen door deze beperkingen. Als eerste kregen we de opdracht te stoppen met afplakken van het oog. Hoe logisch is dit eigenlijk ook. Ogen leren niet samen te werken als je er 1 afpakt. Daarna elke 2 maanden terug naar Mark, om metingen te doen en vergelijken met de vorige keer en weer naar huis met nieuwe opdrachten. Ja, het was hard werken om Suus 5 dagen in de week gemotiveerd te krijgen. Zelf kreeg ik er ook moeite mee. Maar denkend aan de toekomst is er gewoon geen andere keus. Nu 18 maanden later zijn we klaar en wat hebben we samen met Mark veel bereikt. Alle eerdere vernoemde beperkingen zijn nagenoeg niet meer aanwezig. Suus zit lekker in haar vel en functioneert goed. In groep 2 was nog de vraag of Suus het wel zou redden in groep 3. In groep 3 was hier geen sprake meer van. Nu in groep 4 heeft ze nog wat moeite met rekenen. Ik vertrouw erop dat dit ook goed komt. De laatste maanden waren we niet meer zo gemotiveerd maar ze maakte toch sprongen vooruit. Inmiddels ziet ze volledig (dynamische) diepte. Ik kan niet wachten om het te laten testen bij de oogarts, die denkt namelijk dat we de ogen nog steeds afplakken.

Mark heel erg bedankt.


NLD en Dyspraxie

Sjoerd – 20 jaar

Uit voorafgaand onderzoek kreeg Sjoerd de indicatie NLD en Dyspraxie. Na maanden van visuele training bij Mark kan gezegd worden dat de problemen die met deze indicatie samenhangen zeker verminderd zijn. Sjoerd straalt meer zelfvertrouwen uit en zijn motoriek is verbeterd. Verder gaat hij binnenkort nog een aantal rekenlessen volgen waarmee hij hoopt ook daarmee zijn basis te verbreden. Mark zegt dat de stof die nu aangeleerd wordt “blijft hangen”. Voorheen was het zo dat geleerde stof na verloop van tijd niet werd opgeslagen. Kortom: het is zeker niet voor niets geweest.
Nogmaals dank, Mark.


Alternerend zicht

Aileen Jacobs – 13 jaar

Aileen heeft een oogafwijking aan zowel het linker- als rechteroog, waardoor deze twee niet goed samenwerken. Een operatie heeft veel verbetering gebracht, maar toch was het resultaat nog niet optimaal. Op bepaalde momenten keek ze met het linkeroog, dan weer alleen met het rechteroog (alternerend zien). Ze zag daardoor soms geen diepte of zag dingen niet doordat ze ‘verkeerd’ keek. Dat was vooral lastig bij het sporten. Aileen kwam zelf met het voorstel om Mark om hulp te vragen. Een schot in de roos. De oefeningen vragen om discipline, maar na een kleine driekwart jaar mag het resultaat er zijn. Haar hand-oog-coördinatie is met sprongen vooruitgegaan en haar rechteroog draait nagenoeg niet meer uit zichzelf weg. Haar grote wens was om contactlenzen te dragen. Vanaf haar vierde jaar heeft ze een bril vanwege een minsterkte van -6 (ze ziet op afstand niet goed) en deze is niet veranderd. Een bril verbloemde het wegdraaien ook enigszins en dat zou met lenzen meer gaan opvallen. Maar door het resultaat van de oefeningen kijkt ze met lenzen met een vaste blik recht de wereld in.

Onze dochter Aileen heeft vanaf haar geboorte een oogafwijking. Eigenlijk twee. Haar linkeroog heeft een lichte vorm van het Syndroom van Duane. Dit betekent o.a. dat het linkeroog niet in de linkerhoek kan draaien en het stopt in het midden. Naar binnen, boven en onder draaien gaat wel. De zenuw die de spieren hiervoor moet aansturen werkt niet. Haar rechteroog draaide juist te ver naar buiten. Deze aandoening heeft ook een prachtige medische naam, maar die is me helaas ontschoten. In de praktijk bleek links haar dominante oog en als ze iets van dichtbij bekeek, liet Aileen heel vaak haar rechteroog naar rechts wegdraaien, zodat het niet meedeed.

In het streekziekenhuis Bernhoven werd gekozen om het linkeroog een paar uur per dag af te plakken om haar rechteroog te stimuleren. Het twee jaar lang afplakken heeft zeker bijgedragen tot het voorkomen van een lui rechteroog, maar toch wilden mijn man en ik graag een second opinion van het Oogziekenhuis in Rotterdam. Daar gaven ze na de eerste intake aan, dat er een operatie van het rechteroog nodig was, zodat het minder ver naar buiten zou draaien. Deze ingreep zou de samenwerking van de ogen zeker ten goede komen. Het besluit tot opereren werd overigens pas definitief genomen op basis van de tweede controle. Een half jaar later was het zover. De toen vierjarige Aileen werd geopereerd en het inkorten van het rechteroogspiertje heeft geweldig goed geholpen om haar ogen in een betere stand te krijgen en nog belangrijker: veel beter samen te laten werken. Tot haar twaalfde is ze in Rotterdam onder controle gebleven en is daar bijzonder goed en zeer kundig begeleid.

Toch draaide haar rechteroog in de jaren na de operatie nog regelmatig weg. Dat ging automatisch en ze voelde of merkte het niet eens. Ze schakelde het oog dan als het ware uit en keek alleen met haar linkeroog. Op die momenten zag ze ook geen diepte. Ze vond het wegdraaien vooral vervelend tijdens balsporten. Ze zag vaak de bal niet aankomen en het ding vangen was een hele kunst. Als je ogen niet optimaal samenwerken, is dat natuurlijk niet zo vreemd. Aileen baalde hier behoorlijk van. “Mam, waarom gaan we niet naar Mark en vragen of hij mij kan helpen”, zei ze op een dag. We hadden daar eigenlijk nooit bij stilgestaan. We kennen Mark goed en we hoorden positieve berichten van mensen die bij hem onder behandeling waren. Maar omdat Aileen geen concentratie- of leerproblemen had, was het niet in ons opgekomen dat hij ook zou kunnen helpen om haar ogen beter te laten samenwerken.

Na een eerste intakegesprek waarbij Aileen een aantal testen en opdrachtjes moest uitvoeren, dacht Mark dat hij haar zou kunnen helpen. Het zou wel discipline van haar vragen. Ze moest zeker driekwart jaar lang, vijf dagen in de week, trouw oogoefeningen doen. Die oefeningen duurden ongeveer een half uur per dag. Dikke pluim voor onze meid, want ze was enorm gedreven. Ze vergat ze zelden en deed de oefeningen nagenoeg zonder mopperen. Da’s toch knap voor een puber.
Na een maand testte Mark de samenwerking tussen haar ogen opnieuw. Als er geen verbetering was, zouden we stoppen. Gelukkig bleek dat ze vooruit was gegaan. Dat was een mooie opsteker en Aileen bleef fanatiek oefenen. Haar zus merkte na een klein half jaar op, dat het rechteroog van Aileen veel minder vaak naar rechts wegdraaide. Wij dachten hetzelfde, maar ja, als ouders wil je dat natuurlijk ook graag zien. Maar toen het steeds meer mensen in onze omgeving opviel, was dat een welkome bevestiging. Na 8 maanden kon de vlag worden uitgehangen. Het was tijd om de behandeling af te ronden. Ter afsluiting herhaalde Mark de testen en opdrachtjes die Aileen bij de intake had uitgevoerd. Het verschil tussen beide resultaten was erg groot. Wat tijdens de intake niet lukte, deed Aileen in de slotronde feilloos.

Als beloning voor het harde werken wilde Aileen graag contactlenzen. Bij het inzetten van lenzen is het wel zo prettig dat ogen goed samenwerken. Als rechts weg zou draaien terwijl er een lens in moet, dan word je daar niet vrolijk van. Ze heeft nooit een hekel gehad aan het dragen van een bril, maar lenzen waren toch een grote wens. Aileen heeft een sterkte van ongeveer min zes aan beide ogen en ziet op afstand dus niet goed. Deze minsterkte is met de oogoefeningen niet veranderd en dat was ook niet de insteek. We zijn uitsluitend gegaan voor een betere samenwerking tussen haar linker- en rechteroog. Dat ze al van jongs af aan een bril nodig heeft, staat overigens los van de twee oogafwijkingen. We waren erg benieuwd hoe haar blik en manier van kijken zou zijn zonder bril, want een montuur maakte voorheen het wegdraaiende oog wat minder opvallend.

Nu kijkt ze zonder bril met twee prachtige helderblauwe ogen recht de wereld in.
Het kost doorzettingsvermogen, maar het resultaat mag er zijn.

Dank je wel Mark voor je deskundige en fijne begeleiding. De consulten waren altijd zeer plezierig en erg interessant. Als mensen graag meer willen weten over onze ervaringen, dan kunnen ze via Mark contact met ons of met Aileen opnemen.

Aileen, Twan en Marianne Jacobs

Mark: met de juiste begeleiding is alternerend zicht dus succesvol aan te pakken. Sue Barry, professor in biologische wetenschappen en in neurologische wetenschappen, legt in deze video uit hoe ook zij weer met twee ogen tegelijk kon kijken:


Alternerend zicht

Wouter – 12 jaar: “En nu zit ik lekker thuis zonder oogproblemen”

Ik ben Wouter en ik ben 12 jaar, ook ik had oogproblemen. Ik had op school een achterstand en was vaak moe. Mijn vader en moeder viel het op en die zijn met me naar een oogarts gegaan. Daar bleek uit dat alleen een operatie mogelijk was, maar daar had ik geen zin in en die operatie kon ook nog volledig verkeerd uitpakken. Dus we gingen verder zoeken en zo kwamen we bij de praktijk van Mark. We hadden een afspraak gemaakt. En nu zit ik lekker thuis zonder oogproblemen. Mark heeft mij goed geholpen. Hij was altijd positief, en gaf me eerst zeven opdrachtjes en dat werden er steeds minder, en uit eindelijk ben je klaar. Ik kan jullie allemaal Mark aanraden omdat: hij goed uitlegt wat je moet doen, en als je spulletjes voor mee naar huis krijgt dan zegt hij wat het is en wat het met je ogen doet. Mark nogmaals bedankt.

Wouter Dijkers

Mark: Wouter had last van alternerend zicht. Hij keek dan weer met het linkeroog dan weer met het rechteroog, maar nauwelijks met beide ogen tegelijk. Soms zag hij ook dubbel, wat duidt op een niet optimale oogstand. Op school was het dichtbij kijken zeer vermoeiend. De oogtraining was voor Wouter ook vermoeiend, maar hij heeft volgehouden met uiteindelijk een fantastisch resultaat!


Strabisme

Sophie – 7 jaar: “Mijn ogen hebben samen gekeken”

Ik vond het heel leuk bij AB Reflex. Sommige oefeningen waren heel zwaar en sommige ook heel leuk. Ja, ik vond het echt heel leuk en ik mis jou ook Mark. Mijn ogen hebben samen gekeken. Liefs, Sophie.

Het rijbewijs gehaald na visueel-motorische training

Emma – 18 jaar: “Na 2 maanden merkte zowel mijn rijinstructeur als ik zelf dat ik veel meer het overzicht had”.

Afgelopen jaar kwam ik voor het eerst in aanraking met Mark nadat ik een artikel in de krant had gelezen over jongeren die moeite hadden met autorijden. Ik herkende mezelf in hun verhaal. Voor mijn gevoel had ik in de auto niet goed het overzicht en zag ik veel dingen over het hoofd. Zowel mijn rijinstructeur als ik zelf wisten niet waar dit aan lag, en dit was natuurlijk een groot probleem dat continu terugkwam. Ik zag dingen gewoon niet, die ik eigenlijk makkelijk hoorde te zien.

In de hoop dat Mark mij kon helpen, ben ik naar hem toe gegaan. Mark nam verschillende testen bij mij af en veel dingen vielen op hun plek. Mijn ogen werkten o.a. niet goed samen. Hierdoor zag ik niet voldoende diepte en had ik moeite met autorijden. Ook was mijn gezichtsveld heel erg klein, waardoor ik dus dingen over het hoofd zag, óf pas te laat. Ook dingen in mijn alledaagse leven vielen op hun plek. Ik draaide bijvoorbeeld woorden wel eens om, had moeite met een trap af lopen, moeite met plannen, etc. Had nooit gedacht dat dit aan mijn ogen zou kunnen liggen! Mark wist dat hij mij kon helpen en verwachtte dat ik een klein jaar nodig zou hebben om alles optimaal te laten werken. Met verschillende oefeningen voor mijn ogen ging ik naar huis, elke dag besteedde ik hier ca. 15 minuten aan.

Ondertussen ging ik natuurlijk gewoon door met mijn rijlessen. Na 2 maanden merkte zowel mijn rijinstructeur als ik zelf dat ik veel meer het overzicht had. Ik voelde me daardoor veel zelfverzekerder in de auto! Ongeveer om de 6 weken kwam ik terug bij Mark, en ook uit de testen bleek dat er veel vooruitgang in zat. Uiteindelijk ben ik maar een half jaar bij Mark geweest en heb ik mijn rijbewijs gehaald! Ik ben Mark ontzettend dankbaar en ben heel erg blij dat ik zijn training heb gevolgd. Ik raad het iedereen aan die hier moeite mee heeft. Ook in mijn dagelijks leven heb ik er profijt van.

Mark, nogmaals heel erg bedankt!


Lui oog

Suus – 7 jaar: “Suus zit lekker in haar vel en functioneert goed”

Moeder:
in september 2016 gestart bij AB Reflex. Ze was toen 4 jaar. Vanaf 2 jaar draagt ze een bril en is ze onder controle bij de oogarts waar ook geadviseerd wordt het oog af te plakken i.v.m. een lui oog en t.z.t een oogoperatie. Vanuit school werd in groep 2 geadviseerd met kinderfysiotherapie te starten i.v.m. achterstand van de fijne motoriek, coördinatieproblemen.
Suus struikelt veel, stoot vaak dingen om. Kan niet stilzitten, open mond gedrag en heeft de volle breedte van de weg nodig tijdens het fietsen. De oogarts zegt dat ze nooit geen diepte zal zien en daardoor levenslang problemen zal hebben met balsporten, oog-hand-coördinatie. Kinderfysiotherapie gestart met weinig vooruitgang. Ik ben op Google gaan zoeken naar handvatten wat te doen als je geen diepte ziet. Ik kwam op de site van AB Reflex terecht en is op aanraden van de fysiotherapie een afspraak gemaakt voor een intake. Mark constateerde dat Suus haar ogen niet samenwerken, een lui oog, geen diepte, beperkt gezichtsveld, geen stabiele focus (dansende letters), slechte doorbloeding waardoor de visuele informatie slecht opgenomen werd. De linker en rechterhelft konden niet goed samenwerken waardoor automatiseren moeilijk gaat en de visuele inspanning veel energie vraagt waardoor ze gaat compenseren b.v. het open mond gedrag. Verder vele visueel-motorische beperkingen. Het goede nieuws was dat Mark zei haar te kunnen helpen en dat het effect blijvend zou zijn. Hij kon ook meteen vertellen hoelang de training ongeveer zou duren. Aan ons de keuze of we wilden starten. Ik had er vertrouwen in. In mijn omgeving ken ik mensen die de mogelijkheid niet hebben gehad en nu nog afhankelijk zijn van anderen, omdat ze nooit geen rijbewijs hebben kunnen halen door deze beperkingen. Als eerste kregen we de opdracht te stoppen met afplakken van het oog. Hoe logisch is dit eigenlijk ook. Ogen leren niet samen te werken als je er 1 afpakt. Daarna elke 2 maanden terug naar Mark, om metingen te doen en vergelijken met de vorige keer en weer naar huis met nieuwe opdrachten. Ja, het was hard werken om Suus 5 dagen in de week gemotiveerd te krijgen. Zelf kreeg ik er ook moeite mee. Maar denkend aan de toekomst is er gewoon geen andere keus. Nu 18 maanden later zijn we klaar en wat hebben we samen met Mark veel bereikt. Alle eerdere vernoemde beperkingen zijn nagenoeg niet meer aanwezig. Suus zit lekker in haar vel en functioneert goed. In groep 2 was nog de vraag of Suus het wel zou redden in groep 3. In groep 3 was hier geen sprake meer van. Nu in groep 4 heeft ze nog wat moeite met rekenen. Ik vertrouw erop dat dit ook goed komt. De laatste maanden waren we niet meer zo gemotiveerd maar ze maakte toch sprongen vooruit. Inmiddels ziet ze volledig (dynamische) diepte. Ik kan niet wachten om het te laten testen bij de oogarts, die denkt namelijk dat we de ogen nog steeds afplakken.

Mark heel erg bedankt.


NLD en Dyspraxie

Sjoerd – 20 jaar

Uit voorafgaand onderzoek kreeg Sjoerd de indicatie NLD en Dyspraxie. Na maanden van visuele training bij Mark kan gezegd worden dat de problemen die met deze indicatie samenhangen zeker verminderd zijn. Sjoerd straalt meer zelfvertrouwen uit en zijn motoriek is verbeterd. Verder gaat hij binnenkort nog een aantal rekenlessen volgen waarmee hij hoopt ook daarmee zijn basis te verbreden. Mark zegt dat de stof die nu aangeleerd wordt “blijft hangen”. Voorheen was het zo dat geleerde stof na verloop van tijd niet werd opgeslagen. Kortom: het is zeker niet voor niets geweest.
Nogmaals dank, Mark.


Alternerend zicht

Aileen Jacobs – 13 jaar

Aileen heeft een oogafwijking aan zowel het linker- als rechteroog, waardoor deze twee niet goed samenwerken. Een operatie heeft veel verbetering gebracht, maar toch was het resultaat nog niet optimaal. Op bepaalde momenten keek ze met het linkeroog, dan weer alleen met het rechteroog (alternerend zien). Ze zag daardoor soms geen diepte of zag dingen niet doordat ze ‘verkeerd’ keek. Dat was vooral lastig bij het sporten. Aileen kwam zelf met het voorstel om Mark om hulp te vragen. Een schot in de roos. De oefeningen vragen om discipline, maar na een kleine driekwart jaar mag het resultaat er zijn. Haar hand-oog-coördinatie is met sprongen vooruitgegaan en haar rechteroog draait nagenoeg niet meer uit zichzelf weg. Haar grote wens was om contactlenzen te dragen. Vanaf haar vierde jaar heeft ze een bril vanwege een minsterkte van -6 (ze ziet op afstand niet goed) en deze is niet veranderd. Een bril verbloemde het wegdraaien ook enigszins en dat zou met lenzen meer gaan opvallen. Maar door het resultaat van de oefeningen kijkt ze met lenzen met een vaste blik recht de wereld in.

Onze dochter Aileen heeft vanaf haar geboorte een oogafwijking. Eigenlijk twee. Haar linkeroog heeft een lichte vorm van het Syndroom van Duane. Dit betekent o.a. dat het linkeroog niet in de linkerhoek kan draaien en het stopt in het midden. Naar binnen, boven en onder draaien gaat wel. De zenuw die de spieren hiervoor moet aansturen werkt niet. Haar rechteroog draaide juist te ver naar buiten. Deze aandoening heeft ook een prachtige medische naam, maar die is me helaas ontschoten. In de praktijk bleek links haar dominante oog en als ze iets van dichtbij bekeek, liet Aileen heel vaak haar rechteroog naar rechts wegdraaien, zodat het niet meedeed.

In het streekziekenhuis Bernhoven werd gekozen om het linkeroog een paar uur per dag af te plakken om haar rechteroog te stimuleren. Het twee jaar lang afplakken heeft zeker bijgedragen tot het voorkomen van een lui rechteroog, maar toch wilden mijn man en ik graag een second opinion van het Oogziekenhuis in Rotterdam. Daar gaven ze na de eerste intake aan, dat er een operatie van het rechteroog nodig was, zodat het minder ver naar buiten zou draaien. Deze ingreep zou de samenwerking van de ogen zeker ten goede komen. Het besluit tot opereren werd overigens pas definitief genomen op basis van de tweede controle. Een half jaar later was het zover. De toen vierjarige Aileen werd geopereerd en het inkorten van het rechteroogspiertje heeft geweldig goed geholpen om haar ogen in een betere stand te krijgen en nog belangrijker: veel beter samen te laten werken. Tot haar twaalfde is ze in Rotterdam onder controle gebleven en is daar bijzonder goed en zeer kundig begeleid.

Toch draaide haar rechteroog in de jaren na de operatie nog regelmatig weg. Dat ging automatisch en ze voelde of merkte het niet eens. Ze schakelde het oog dan als het ware uit en keek alleen met haar linkeroog. Op die momenten zag ze ook geen diepte. Ze vond het wegdraaien vooral vervelend tijdens balsporten. Ze zag vaak de bal niet aankomen en het ding vangen was een hele kunst. Als je ogen niet optimaal samenwerken, is dat natuurlijk niet zo vreemd. Aileen baalde hier behoorlijk van. “Mam, waarom gaan we niet naar Mark en vragen of hij mij kan helpen”, zei ze op een dag. We hadden daar eigenlijk nooit bij stilgestaan. We kennen Mark goed en we hoorden positieve berichten van mensen die bij hem onder behandeling waren. Maar omdat Aileen geen concentratie- of leerproblemen had, was het niet in ons opgekomen dat hij ook zou kunnen helpen om haar ogen beter te laten samenwerken.

Na een eerste intakegesprek waarbij Aileen een aantal testen en opdrachtjes moest uitvoeren, dacht Mark dat hij haar zou kunnen helpen. Het zou wel discipline van haar vragen. Ze moest zeker driekwart jaar lang, vijf dagen in de week, trouw oogoefeningen doen. Die oefeningen duurden ongeveer een half uur per dag. Dikke pluim voor onze meid, want ze was enorm gedreven. Ze vergat ze zelden en deed de oefeningen nagenoeg zonder mopperen. Da’s toch knap voor een puber.
Na een maand testte Mark de samenwerking tussen haar ogen opnieuw. Als er geen verbetering was, zouden we stoppen. Gelukkig bleek dat ze vooruit was gegaan. Dat was een mooie opsteker en Aileen bleef fanatiek oefenen. Haar zus merkte na een klein half jaar op, dat het rechteroog van Aileen veel minder vaak naar rechts wegdraaide. Wij dachten hetzelfde, maar ja, als ouders wil je dat natuurlijk ook graag zien. Maar toen het steeds meer mensen in onze omgeving opviel, was dat een welkome bevestiging. Na 8 maanden kon de vlag worden uitgehangen. Het was tijd om de behandeling af te ronden. Ter afsluiting herhaalde Mark de testen en opdrachtjes die Aileen bij de intake had uitgevoerd. Het verschil tussen beide resultaten was erg groot. Wat tijdens de intake niet lukte, deed Aileen in de slotronde feilloos.

Als beloning voor het harde werken wilde Aileen graag contactlenzen. Bij het inzetten van lenzen is het wel zo prettig dat ogen goed samenwerken. Als rechts weg zou draaien terwijl er een lens in moet, dan word je daar niet vrolijk van. Ze heeft nooit een hekel gehad aan het dragen van een bril, maar lenzen waren toch een grote wens. Aileen heeft een sterkte van ongeveer min zes aan beide ogen en ziet op afstand dus niet goed. Deze minsterkte is met de oogoefeningen niet veranderd en dat was ook niet de insteek. We zijn uitsluitend gegaan voor een betere samenwerking tussen haar linker- en rechteroog. Dat ze al van jongs af aan een bril nodig heeft, staat overigens los van de twee oogafwijkingen. We waren erg benieuwd hoe haar blik en manier van kijken zou zijn zonder bril, want een montuur maakte voorheen het wegdraaiende oog wat minder opvallend.

Nu kijkt ze zonder bril met twee prachtige helderblauwe ogen recht de wereld in.
Het kost doorzettingsvermogen, maar het resultaat mag er zijn.

Dank je wel Mark voor je deskundige en fijne begeleiding. De consulten waren altijd zeer plezierig en erg interessant. Als mensen graag meer willen weten over onze ervaringen, dan kunnen ze via Mark contact met ons of met Aileen opnemen.

Aileen, Twan en Marianne Jacobs

Mark: met de juiste begeleiding is alternerend zicht dus succesvol aan te pakken. Sue Barry, professor in biologische wetenschappen en in neurologische wetenschappen, legt in deze video uit hoe ook zij weer met twee ogen tegelijk kon kijken:


Alternerend zicht

Wouter – 12 jaar: “En nu zit ik lekker thuis zonder oogproblemen”

Ik ben Wouter en ik ben 12 jaar, ook ik had oogproblemen. Ik had op school een achterstand en was vaak moe. Mijn vader en moeder viel het op en die zijn met me naar een oogarts gegaan. Daar bleek uit dat alleen een operatie mogelijk was, maar daar had ik geen zin in en die operatie kon ook nog volledig verkeerd uitpakken. Dus we gingen verder zoeken en zo kwamen we bij de praktijk van Mark. We hadden een afspraak gemaakt. En nu zit ik lekker thuis zonder oogproblemen. Mark heeft mij goed geholpen. Hij was altijd positief, en gaf me eerst zeven opdrachtjes en dat werden er steeds minder, en uit eindelijk ben je klaar. Ik kan jullie allemaal Mark aanraden omdat: hij goed uitlegt wat je moet doen, en als je spulletjes voor mee naar huis krijgt dan zegt hij wat het is en wat het met je ogen doet. Mark nogmaals bedankt.

Wouter Dijkers

Mark: Wouter had last van alternerend zicht. Hij keek dan weer met het linkeroog dan weer met het rechteroog, maar nauwelijks met beide ogen tegelijk. Soms zag hij ook dubbel, wat duidt op een niet optimale oogstand. Op school was het dichtbij kijken zeer vermoeiend. De oogtraining was voor Wouter ook vermoeiend, maar hij heeft volgehouden met uiteindelijk een fantastisch resultaat!


Strabisme

Sophie – 7 jaar: “Mijn ogen hebben samen gekeken”

Ik vond het heel leuk bij AB Reflex. Sommige oefeningen waren heel zwaar en sommige ook heel leuk. Ja, ik vond het echt heel leuk en ik mis jou ook Mark. Mijn ogen hebben samen gekeken. Liefs, Sophie.

Het rijbewijs gehaald na visueel-motorische training

Emma – 18 jaar: “Na 2 maanden merkte zowel mijn rijinstructeur als ik zelf dat ik veel meer het overzicht had”.

Afgelopen jaar kwam ik voor het eerst in aanraking met Mark nadat ik een artikel in de krant had gelezen over jongeren die moeite hadden met autorijden. Ik herkende mezelf in hun verhaal. Voor mijn gevoel had ik in de auto niet goed het overzicht en zag ik veel dingen over het hoofd. Zowel mijn rijinstructeur als ik zelf wisten niet waar dit aan lag, en dit was natuurlijk een groot probleem dat continu terugkwam. Ik zag dingen gewoon niet, die ik eigenlijk makkelijk hoorde te zien.

In de hoop dat Mark mij kon helpen, ben ik naar hem toe gegaan. Mark nam verschillende testen bij mij af en veel dingen vielen op hun plek. Mijn ogen werkten o.a. niet goed samen. Hierdoor zag ik niet voldoende diepte en had ik moeite met autorijden. Ook was mijn gezichtsveld heel erg klein, waardoor ik dus dingen over het hoofd zag, óf pas te laat. Ook dingen in mijn alledaagse leven vielen op hun plek. Ik draaide bijvoorbeeld woorden wel eens om, had moeite met een trap af lopen, moeite met plannen, etc. Had nooit gedacht dat dit aan mijn ogen zou kunnen liggen! Mark wist dat hij mij kon helpen en verwachtte dat ik een klein jaar nodig zou hebben om alles optimaal te laten werken. Met verschillende oefeningen voor mijn ogen ging ik naar huis, elke dag besteedde ik hier ca. 15 minuten aan.

Ondertussen ging ik natuurlijk gewoon door met mijn rijlessen. Na 2 maanden merkte zowel mijn rijinstructeur als ik zelf dat ik veel meer het overzicht had. Ik voelde me daardoor veel zelfverzekerder in de auto! Ongeveer om de 6 weken kwam ik terug bij Mark, en ook uit de testen bleek dat er veel vooruitgang in zat. Uiteindelijk ben ik maar een half jaar bij Mark geweest en heb ik mijn rijbewijs gehaald! Ik ben Mark ontzettend dankbaar en ben heel erg blij dat ik zijn training heb gevolgd. Ik raad het iedereen aan die hier moeite mee heeft. Ook in mijn dagelijks leven heb ik er profijt van.

Mark, nogmaals heel erg bedankt!


Lui oog

Suus – 7 jaar: “Suus zit lekker in haar vel en functioneert goed”

Moeder:
in september 2016 gestart bij AB Reflex. Ze was toen 4 jaar. Vanaf 2 jaar draagt ze een bril en is ze onder controle bij de oogarts waar ook geadviseerd wordt het oog af te plakken i.v.m. een lui oog en t.z.t een oogoperatie. Vanuit school werd in groep 2 geadviseerd met kinderfysiotherapie te starten i.v.m. achterstand van de fijne motoriek, coördinatieproblemen.
Suus struikelt veel, stoot vaak dingen om. Kan niet stilzitten, open mond gedrag en heeft de volle breedte van de weg nodig tijdens het fietsen. De oogarts zegt dat ze nooit geen diepte zal zien en daardoor levenslang problemen zal hebben met balsporten, oog-hand-coördinatie. Kinderfysiotherapie gestart met weinig vooruitgang. Ik ben op Google gaan zoeken naar handvatten wat te doen als je geen diepte ziet. Ik kwam op de site van AB Reflex terecht en is op aanraden van de fysiotherapie een afspraak gemaakt voor een intake. Mark constateerde dat Suus haar ogen niet samenwerken, een lui oog, geen diepte, beperkt gezichtsveld, geen stabiele focus (dansende letters), slechte doorbloeding waardoor de visuele informatie slecht opgenomen werd. De linker en rechterhelft konden niet goed samenwerken waardoor automatiseren moeilijk gaat en de visuele inspanning veel energie vraagt waardoor ze gaat compenseren b.v. het open mond gedrag. Verder vele visueel-motorische beperkingen. Het goede nieuws was dat Mark zei haar te kunnen helpen en dat het effect blijvend zou zijn. Hij kon ook meteen vertellen hoelang de training ongeveer zou duren. Aan ons de keuze of we wilden starten. Ik had er vertrouwen in. In mijn omgeving ken ik mensen die de mogelijkheid niet hebben gehad en nu nog afhankelijk zijn van anderen, omdat ze nooit geen rijbewijs hebben kunnen halen door deze beperkingen. Als eerste kregen we de opdracht te stoppen met afplakken van het oog. Hoe logisch is dit eigenlijk ook. Ogen leren niet samen te werken als je er 1 afpakt. Daarna elke 2 maanden terug naar Mark, om metingen te doen en vergelijken met de vorige keer en weer naar huis met nieuwe opdrachten. Ja, het was hard werken om Suus 5 dagen in de week gemotiveerd te krijgen. Zelf kreeg ik er ook moeite mee. Maar denkend aan de toekomst is er gewoon geen andere keus. Nu 18 maanden later zijn we klaar en wat hebben we samen met Mark veel bereikt. Alle eerdere vernoemde beperkingen zijn nagenoeg niet meer aanwezig. Suus zit lekker in haar vel en functioneert goed. In groep 2 was nog de vraag of Suus het wel zou redden in groep 3. In groep 3 was hier geen sprake meer van. Nu in groep 4 heeft ze nog wat moeite met rekenen. Ik vertrouw erop dat dit ook goed komt. De laatste maanden waren we niet meer zo gemotiveerd maar ze maakte toch sprongen vooruit. Inmiddels ziet ze volledig (dynamische) diepte. Ik kan niet wachten om het te laten testen bij de oogarts, die denkt namelijk dat we de ogen nog steeds afplakken.

Mark heel erg bedankt.


NLD en Dyspraxie

Sjoerd – 20 jaar

Uit voorafgaand onderzoek kreeg Sjoerd de indicatie NLD en Dyspraxie. Na maanden van visuele training bij Mark kan gezegd worden dat de problemen die met deze indicatie samenhangen zeker verminderd zijn. Sjoerd straalt meer zelfvertrouwen uit en zijn motoriek is verbeterd. Verder gaat hij binnenkort nog een aantal rekenlessen volgen waarmee hij hoopt ook daarmee zijn basis te verbreden. Mark zegt dat de stof die nu aangeleerd wordt “blijft hangen”. Voorheen was het zo dat geleerde stof na verloop van tijd niet werd opgeslagen. Kortom: het is zeker niet voor niets geweest.
Nogmaals dank, Mark.


Alternerend zicht

Aileen Jacobs – 13 jaar

Aileen heeft een oogafwijking aan zowel het linker- als rechteroog, waardoor deze twee niet goed samenwerken. Een operatie heeft veel verbetering gebracht, maar toch was het resultaat nog niet optimaal. Op bepaalde momenten keek ze met het linkeroog, dan weer alleen met het rechteroog (alternerend zien). Ze zag daardoor soms geen diepte of zag dingen niet doordat ze ‘verkeerd’ keek. Dat was vooral lastig bij het sporten. Aileen kwam zelf met het voorstel om Mark om hulp te vragen. Een schot in de roos. De oefeningen vragen om discipline, maar na een kleine driekwart jaar mag het resultaat er zijn. Haar hand-oog-coördinatie is met sprongen vooruitgegaan en haar rechteroog draait nagenoeg niet meer uit zichzelf weg. Haar grote wens was om contactlenzen te dragen. Vanaf haar vierde jaar heeft ze een bril vanwege een minsterkte van -6 (ze ziet op afstand niet goed) en deze is niet veranderd. Een bril verbloemde het wegdraaien ook enigszins en dat zou met lenzen meer gaan opvallen. Maar door het resultaat van de oefeningen kijkt ze met lenzen met een vaste blik recht de wereld in.

Onze dochter Aileen heeft vanaf haar geboorte een oogafwijking. Eigenlijk twee. Haar linkeroog heeft een lichte vorm van het Syndroom van Duane. Dit betekent o.a. dat het linkeroog niet in de linkerhoek kan draaien en het stopt in het midden. Naar binnen, boven en onder draaien gaat wel. De zenuw die de spieren hiervoor moet aansturen werkt niet. Haar rechteroog draaide juist te ver naar buiten. Deze aandoening heeft ook een prachtige medische naam, maar die is me helaas ontschoten. In de praktijk bleek links haar dominante oog en als ze iets van dichtbij bekeek, liet Aileen heel vaak haar rechteroog naar rechts wegdraaien, zodat het niet meedeed.

In het streekziekenhuis Bernhoven werd gekozen om het linkeroog een paar uur per dag af te plakken om haar rechteroog te stimuleren. Het twee jaar lang afplakken heeft zeker bijgedragen tot het voorkomen van een lui rechteroog, maar toch wilden mijn man en ik graag een second opinion van het Oogziekenhuis in Rotterdam. Daar gaven ze na de eerste intake aan, dat er een operatie van het rechteroog nodig was, zodat het minder ver naar buiten zou draaien. Deze ingreep zou de samenwerking van de ogen zeker ten goede komen. Het besluit tot opereren werd overigens pas definitief genomen op basis van de tweede controle. Een half jaar later was het zover. De toen vierjarige Aileen werd geopereerd en het inkorten van het rechteroogspiertje heeft geweldig goed geholpen om haar ogen in een betere stand te krijgen en nog belangrijker: veel beter samen te laten werken. Tot haar twaalfde is ze in Rotterdam onder controle gebleven en is daar bijzonder goed en zeer kundig begeleid.

Toch draaide haar rechteroog in de jaren na de operatie nog regelmatig weg. Dat ging automatisch en ze voelde of merkte het niet eens. Ze schakelde het oog dan als het ware uit en keek alleen met haar linkeroog. Op die momenten zag ze ook geen diepte. Ze vond het wegdraaien vooral vervelend tijdens balsporten. Ze zag vaak de bal niet aankomen en het ding vangen was een hele kunst. Als je ogen niet optimaal samenwerken, is dat natuurlijk niet zo vreemd. Aileen baalde hier behoorlijk van. “Mam, waarom gaan we niet naar Mark en vragen of hij mij kan helpen”, zei ze op een dag. We hadden daar eigenlijk nooit bij stilgestaan. We kennen Mark goed en we hoorden positieve berichten van mensen die bij hem onder behandeling waren. Maar omdat Aileen geen concentratie- of leerproblemen had, was het niet in ons opgekomen dat hij ook zou kunnen helpen om haar ogen beter te laten samenwerken.

Na een eerste intakegesprek waarbij Aileen een aantal testen en opdrachtjes moest uitvoeren, dacht Mark dat hij haar zou kunnen helpen. Het zou wel discipline van haar vragen. Ze moest zeker driekwart jaar lang, vijf dagen in de week, trouw oogoefeningen doen. Die oefeningen duurden ongeveer een half uur per dag. Dikke pluim voor onze meid, want ze was enorm gedreven. Ze vergat ze zelden en deed de oefeningen nagenoeg zonder mopperen. Da’s toch knap voor een puber.
Na een maand testte Mark de samenwerking tussen haar ogen opnieuw. Als er geen verbetering was, zouden we stoppen. Gelukkig bleek dat ze vooruit was gegaan. Dat was een mooie opsteker en Aileen bleef fanatiek oefenen. Haar zus merkte na een klein half jaar op, dat het rechteroog van Aileen veel minder vaak naar rechts wegdraaide. Wij dachten hetzelfde, maar ja, als ouders wil je dat natuurlijk ook graag zien. Maar toen het steeds meer mensen in onze omgeving opviel, was dat een welkome bevestiging. Na 8 maanden kon de vlag worden uitgehangen. Het was tijd om de behandeling af te ronden. Ter afsluiting herhaalde Mark de testen en opdrachtjes die Aileen bij de intake had uitgevoerd. Het verschil tussen beide resultaten was erg groot. Wat tijdens de intake niet lukte, deed Aileen in de slotronde feilloos.

Als beloning voor het harde werken wilde Aileen graag contactlenzen. Bij het inzetten van lenzen is het wel zo prettig dat ogen goed samenwerken. Als rechts weg zou draaien terwijl er een lens in moet, dan word je daar niet vrolijk van. Ze heeft nooit een hekel gehad aan het dragen van een bril, maar lenzen waren toch een grote wens. Aileen heeft een sterkte van ongeveer min zes aan beide ogen en ziet op afstand dus niet goed. Deze minsterkte is met de oogoefeningen niet veranderd en dat was ook niet de insteek. We zijn uitsluitend gegaan voor een betere samenwerking tussen haar linker- en rechteroog. Dat ze al van jongs af aan een bril nodig heeft, staat overigens los van de twee oogafwijkingen. We waren erg benieuwd hoe haar blik en manier van kijken zou zijn zonder bril, want een montuur maakte voorheen het wegdraaiende oog wat minder opvallend.

Nu kijkt ze zonder bril met twee prachtige helderblauwe ogen recht de wereld in.
Het kost doorzettingsvermogen, maar het resultaat mag er zijn.

Dank je wel Mark voor je deskundige en fijne begeleiding. De consulten waren altijd zeer plezierig en erg interessant. Als mensen graag meer willen weten over onze ervaringen, dan kunnen ze via Mark contact met ons of met Aileen opnemen.

Aileen, Twan en Marianne Jacobs

Mark: met de juiste begeleiding is alternerend zicht dus succesvol aan te pakken. Sue Barry, professor in biologische wetenschappen en in neurologische wetenschappen, legt in deze video uit hoe ook zij weer met twee ogen tegelijk kon kijken:


Alternerend zicht

Wouter – 12 jaar: “En nu zit ik lekker thuis zonder oogproblemen”

Ik ben Wouter en ik ben 12 jaar, ook ik had oogproblemen. Ik had op school een achterstand en was vaak moe. Mijn vader en moeder viel het op en die zijn met me naar een oogarts gegaan. Daar bleek uit dat alleen een operatie mogelijk was, maar daar had ik geen zin in en die operatie kon ook nog volledig verkeerd uitpakken. Dus we gingen verder zoeken en zo kwamen we bij de praktijk van Mark. We hadden een afspraak gemaakt. En nu zit ik lekker thuis zonder oogproblemen. Mark heeft mij goed geholpen. Hij was altijd positief, en gaf me eerst zeven opdrachtjes en dat werden er steeds minder, en uit eindelijk ben je klaar. Ik kan jullie allemaal Mark aanraden omdat: hij goed uitlegt wat je moet doen, en als je spulletjes voor mee naar huis krijgt dan zegt hij wat het is en wat het met je ogen doet. Mark nogmaals bedankt.

Wouter Dijkers

Mark: Wouter had last van alternerend zicht. Hij keek dan weer met het linkeroog dan weer met het rechteroog, maar nauwelijks met beide ogen tegelijk. Soms zag hij ook dubbel, wat duidt op een niet optimale oogstand. Op school was het dichtbij kijken zeer vermoeiend. De oogtraining was voor Wouter ook vermoeiend, maar hij heeft volgehouden met uiteindelijk een fantastisch resultaat!