Mark’s Blog

Als je een (ernstige) Covid-19 infectie hebt gehad kan het nog maanden duren voordat je weer hersteld bent. Normaal gesproken dienen de klachten zoals vermoeidheid, zwakke spieren, moeite met ademen, geheugenproblemen en concentratieproblemen ca. drie maanden na de infectie weer over te zijn. Toch is bij een grote groep van ex-Covid-19 patiënten de herstelperiode veel langer. En er wordt zelfs gesproken van kans op blijvende invalidering zoals we dat ook zien bij sommige patiënten na Q-koorts, ernstige hersenschudding, hersenbloeding,  bepaalde vormen van niet aangeboren hersenletsel en zelfs na ernstige burn-out.

Wat hebben Corona, Q-koorts, hersenschudding, hersenbloeding en burn-out met elkaar gemeen?

Het zijn totaal verschillende aandoeningen maar hebben een vergelijkbaar effect op de hersenen. De belangrijkste gemeenschappelijke deler is infectie met vrije-radicaalschade die de hersenfuncties kunnen beperken. Als het lichaam de infectie en de door infectie veroorzaakt schade zelf niet goed kan opruimen dan gaan uiteindelijk bepaalde hersenfuncties verloren. Vaak zijn het cognitieve functies die het moeten ontgelden. Denk daarbij aan een verminderd geheugen, moeite met nadenken, moeilijker kunnen concentreren, minder snel kunnen reageren, moeite met plannen, moeite met het uitvoeren van bepaalde taken, enz., enz.. Het visueel-motorische brein is in dit geval minder goed instaat om informatie op te nemen en te verwerken.

De route naar herstel

Gelukkig treedt voor velen herstel op na gedegen revalidatie. Die revalidatie kan o.a. bestaan uit fysio-, ergo- en voedingstherapie. Vaak worden ook goede adviezen gegeven over hoe met restklachten om te gaan. Voor de patiënten die na de revalidatie nog altijd invaliderende klachten hebben is het goed om te weten dat er toch hele specifieke stappen kunnen worden gezet naar herstel. Belangrijk is dat in de behandeling altijd aandacht is voor het aanpakken van de infectieschade (vrije-radicaalschade – veroorzaakt door agressieve zuurstof- en stikstofmoleculen). Deze “troep” moet uit de hersenen want die hecht zich aan bloedvaten en zenuwuiteinden en kunnen uiteindelijk ook zenuwen beschadigen waardoor signaaloverdracht verstoord raakt. De doorbloeding raakt hierbij ook in het geding. De troep kan effectief worden opgeruimd met een orthomoleculaire behandeling. Ook kan onze Licht Training daar een bijdrage aan leveren. In veel gevallen ontstaat dan al volledig herstel. Als dan toch nog concentratieproblemen resteren dan komt dat doordat het visueel-motorische brein door de impact van de ontsteking “vergeten” is hoe de ogen aan te sturen en hoe de beide hersenhelften optimaal te laten samenwerken. Dit is te vergelijken met het (tijdelijk) niet meer kunnen lopen na bijvoorbeeld een auto-ongeval. Met revalidatie leer je de hersenen dit opnieuw voor elkaar te krijgen. Met onze Visueel-Motorische Revalidatie Training leren we de ogen weer te laten samenwerken waardoor de opname van visuele informatie weer optimaal verloopt én leren we de beide hersenhelften weer optimaal samen te werken waardoor de verwerking van informatie weer optimaal verloopt. Na de training zijn dan alle cognitieve functies weer hersteld en is het concentratievermogen weer optimaal.

Geraadpleegde bronnen:

https://www.amc.nl/web/nieuws-en-verhalen/actueel/actueel/hersenen-beschadigd-door-op-hol-geslagen-afweersysteem-bij-ernstige-covid-19-infectie.htm

Het ontstoken brein, Edward Bullmore, 2018

https://www.livescience.com/concussion-disrupts-information-flow-in-the-brain.html

Haalt je kind op school 3x achtereen een E score (V- score) voor lezen of spelling dan komt het in aanmerking voor het vergoede dyslexieonderzoek.

Regelmatig hoor ik van ouders dat hun kind wel vaak een E score haalt maar niet 3 keer achtereen. Dat betekent dat wel het vermoeden van dyslexie bestaat maar dat in dit geval het kind niet in aanmerking komt voor een officieel dyslexie onderzoek, wat betaald wordt door de gemeente. Het kind leest te goed voor een dyslexie onderzoek. Die kinderen krijgen op school meestal wel extra aandacht maar minder intensief dan wanneer je dyslexie hebt. Het verschilt per school, maar ik verneem toch vaak dat deze kinderen juist te weinig aandacht voor het lezen en spellen krijgen. Vaak omdat er géén tijd voor is of omdat er gewoon te veel kinderen in de klas zitten die extra aandacht vergen.

Beter lezen en spellen door Visueel-Motorische Training

Leesbeperkingen houden vaak verband met het niet goed kunnen opnemen en verwerken van de informatie. Dat kan als de ogen niet goed met elkaar samenwerken, maar ook wanneer de hersenhelften niet goed samenwerken. Lezen en spellen kost dan te veel energie. Kinderen kunnen de letters niet goed aankijken (fixeren) omdat hun ogen dat niet toelaten. Radend lezen, hakkelend lezen of afraffelend lezen is dan het gevolg. Ze kunnen spellingsregels en soms ook de teken-klank-koppeling niet goed automatiseren omdat hun hersenhelften niet goed samenwerken. Deze kinderen komen vaak moe uit school, zijn vaker gefrustreerd, krijgen minder zelfvertrouwen en doen uiteindelijk minder goed mee. Met Visueel-Motorische Training kun je de opname en verwerking van informatie optimaliseren. Het gevolg is dat je kind dan automatisch beter gaat lezen en spellen. De training duurt voor de meesten slechts 6 tot 9 maanden.

Nieuwsgierig? Kijk voor meer informatie op https://abreflex.nl/dyslexie-training/

Voor wie de nadelige gevolgen ervaart van een (zware) hersenschudding en deze maar niet of nauwelijks ziet afnemen is het leven vaak een kwelling geworden. Ik heb het hier over mensen die na revalidatie nog altijd kampen met de nare gevolgen van een hersenschudding. Ze blijven met vervelende klachten zitten die heel divers kunnen zijn:

Een groepje specialisten in de VS heeft een nieuwe en effectieve therapie ontwikkeld speciaal voor deze groep patiënten. Dit heeft geresulteerd in het opzetten van Cognitiv FX. Ze zitten in Provo, in de staat Utah. Hun training heet EPIC treatment (en wordt ook wel Cognitiv FX  of CFX training genoemd). Dit is een behandeling die slechts één week duurt. Totaal is men ca. 26 uur kwijt aan training. Vooraf aan de behandeling worden er scans gemaakt. Drie van de hersenen en 2 van de nek. Daarop is te zien welke gebieden zijn aangedaan en hierop wordt de training afgestemd. De training is multidisciplinair en bestaat uit visuele, cognitieve, neuromusculaire, sensor-motorische, ergo en psychotherapie. De resultaten zijn bijzonder goed te noemen. Er hangt echter wel een (enorm) prijskaartje aan. De training zelf kost tussen 8.000 en 13.000 euro. Voor een vliegticket en het verblijf betaal je nog eens zo’n 2.000 euro. Meer informatie vind je op: https://www.cognitivefxusa.com.

Visueel-Motorische Training. Effectief, vele malen goedkoper, maar duurt langer.

Wanneer iemand wordt getroffen door een hersenschudding heeft dit nagenoeg altijd gevolgen voor het visuele en motorische systeem in de hersenen. Ook al zijn deze gebieden niet direct aangedaan. Bij een gangbare revalidatie leert men vooral omgaan met de gevolgen maar heeft men geen specifieke training voor de visuele en motorische hersenen. Die specifieke training zorgt juist voor  het succes van CFX maar zeker ook van Visuele-Motorische Training. Allen bij deze laatste wordt op een andere manier getraind. Allereerst wordt in kaart gebracht in hoeverre visuele en motorische functies uit balans zijn geraakt. Dit gebeurt in een 1.5 uur durende screening waarbij simpel gezegd wordt gekeken naar de samenwerking tussen de ogen en naar de samenwerking tussen beide hersenhelften. In feite wordt gekeken in hoeverre de hersenschudding de opname en verwerking van informatie heeft vertraagd. Als bijvoorbeeld de visuele opname is vertraagd heeft dit negatieve gevolgen voor de concentratie. Men kan visuele arbeid dan minder lang vol houden. Men is sneller moe, heeft hoofdpijn of duizeligheid. Visuele prikkels worden al gauw als last ervaren. Sommigen ervaren hierdoor lichtgevoeligheid of men vermijdt supermarkten en feestjes. Ook beeldschermwerk kan men minder lang volhouden. Bij een vertraagde verwerking heeft men vooral last van geheugenverlies, moeite met plannen of organiseren, verstoorde prikkelverwerking, verstoord evenwicht, draaiduizeligheid, e.d. Visuele en motorische belemmeringen kunnen iemand behoorlijk in z’n functioneren remmen. Het hoeft geen betoog dat dit psychisch en emotioneel er behoorlijk kan inhakken. Visuele-Motorische Training bestaat uit kijkoefeningen, bewegingsoefeningen, balansoefeningen en multitasking oefeningen waarbij zowel het visuele, het motorische en het cognitieve wordt gecombineerd, soms aangevuld met lichttraining. De oefeningen dienen thuis, vijf dagen per week te worden uitgevoerd. Na de eerste maand van training volgt een controle om te zien of het lichaam heeft gereageerd. Zo niet, dan stopt de behandeling, zo wel dan volgt om de twee maanden een controle. Elke keer wordt het trainingsschema aangepast maar worden ook minder oefeningen gegeven. Gemiddeld heeft men 12 maanden training nodig om het gewenste resultaat te behalen. Het resultaat is blijvend. Het onderzoek kost 50 en de consulten 70 euro. Gemiddeld heeft men 6 consulten nodig. Totaal dus nog géén 500 euro! Kijk voor meer informatie op https://abreflex.nl/revalidatie-training/

Iedereen die lijdt onder de gevolgen van een hersenschudding wil er vanaf. De meesten krijgen te horen dat de gevolgen niet meer (helemaal) overgaan. Steeds meer mensen weten gelukkig dat het ook anders kan. Cognitiv FX is een prachtige behandeling. Effectief, duurt slechts 1 week, maar is duur. Visueel-Motorische Training is effectief, relatief goedkoop, maar duurt ca. 1 jaar. Het is fijn dat er een keuzemogelijkheid is. Want rond blijven lopen met klachten opgelopen na een hersenschudding is onnodig!

Het spreekwoord “jezelf blindstaren” suggereert dat staren helemaal niet goed is voor je ogen, als je het tenminste letterlijk zou opvatten. Gelukkig heeft dit spreekwoord géén letterlijke betekenis en wordt gebruikt om aan te geven dat je teveel op één bepaald onderwerp de nadruk legt. Staren is niets anders dan naar één punt kijken zonder je ogen te bewegen, zonder vaak te knipperen en soms zonder iets op te merken. Volgens oogarts Dr. William Bates (1860-1931) is dat slecht voor je ogen omdat je er slechter van gaat zien. Hij heeft een methode ontwikkeld waarbij met oefeningen de gezichtsscherpte kan worden verbeterd. Eén van z’n adviezen is vermijd staren. Deze zogenaamde Bates-methode is momenteel heel populair. Ik heb zelf de methode in het verleden toegepast. Met als resultaat dat m’n lenssterkte na een half jaar met 0.25 dioptrie afnam (van -5.5 naar -5.25). Later in mijn praktijk ben ik toch anders gaan kijken naar de Bates-methode in het algemeen en naar staren in het bijzonder.

Verschillende vormen van staren

In mijn ogen is staren niet ongezond. Van staren ga je niet slechter zien. Hoogstens van de spanning die je met je mee draagt. Innerlijke spanning vergroot de kans op staren. Met staren probeert je lichaam juist die spanning kwijt te raken of hanteerbaar te maken. Kijk eens naar getraumatiseerde oorlogskinderen en getraumatiseerde militairen. Zij hebben niet zelden een starende blik (thousand-yard stare genoemd voor getraumatiseerde militairen). Soms zelfs jaren totdat het trauma geheeld is. Krijgen zij allemaal slechte ogen? Nee, gelukkig niet. Staren zien we niet alleen bij geestelijk en lichamelijk trauma maar kan ook gewoon optreden als je gedachten even afdwalen. Gewoon even lekker dagdromen. Of na een lange werkdag met visuele inspanning, zoals studeren of langdurig op een tablet of beeldscherm werken. Staren in de verte na afloop van het werk gaat vaak vanzelf en geeft een enorme rust voor de ogen. Dan is er nog het staren wat kinderen vaak doen als ze een zwakke oogmotoriek hebben. Deze kinderen kunnen hun ogen niet lang gefocust houden van nabij, omdat de oogspieren te zwak zijn om die spanning te leveren, en dwalen snel af. De ogen gaan dan vaak in de verte staren om te ontspannen. Als het waar zou zijn dat bij staren de oogspieren enorm inspannen dan zouden deze kinderen dat juist nooit doen, terwijl die dat juist veelvuldig doen. Het bewijs dat staren juist ontspant.

Staren, een ontspannende bezigheid

Traumastaren, dagdroomstaren, werkstaren en zwakke oogspierstaren, zoals ik ze noem, hebben één ding gemeen. De aandachtfocus is niet gelijk aan de oogfocus. Met andere woorden, de aandacht is niet bij het kijken. De aandacht is weg van het oogfixatiepunt. En dat is juist ontspannend voor de ogen. Open ogen meditatie is hierop zelfs gebaseerd.

Kortom, staren vind ik een normale en ontspannende bezigheid waar je niet slechter van gaat zien.

Als je kind elke dag heel moe uit school komt dan is er iets aan de hand. Het kan zijn dat het niveau van de aangeboden lesstof te hoog is. Misschien wordt het kind gepest en slaapt daardoor slecht, piekert en is angstig. Of de juf heeft ontdekt dat het kind vaak knijpt met de ogen omdat het niet goed ziet. Vrij voor de hand liggende oorzaken. Hier wordt vaak het eerste naar gekeken. Maar als blijkt dat dat allemaal niet aan de hand is, wat kan het dan zijn?

In heel veel gevallen ligt de oorzaak in een verstoorde opname (oogsamenwerking) en verwerking (hersenhelftsamenwerking) van informatie. Ogen verbruiken zo’n 25% van de dagelijkse lichaamsenergie en hersenen zo’n 20%. Samen dus goed voor bijna de helft van de dagelijkse energie! Als de ogen niet goed samenwerken en als de hersenhelften niet goed samenwerken dan wordt er dus nog veel meer energie verbruikt. Dan moet het kind wel heel moe uit school komen.

Kijk voor meer informatie over oogsamenwerkingsproblemen en problemen met de hersenhelftsamenwerking om onze website www.abreflex.nl.

KENT VELE OORZAKEN

Ik herinner mij nog Robin, zo’n jaar of 15. Puberend, moeite met concentreren en moeite om z’n huiswerk te maken. De belangrijkste klacht was lichtgevoeligheid. Zodra buiten de zon scheen, kneep hij continu één oog dicht. Dat licht kon hij niet goed verdragen. Een zonnebril gaf dan uitkomst. Maar soms kon hij ook het licht van felle lampen niet hebben en zelfs het beeldscherm was hem vaak te fel. Het is bekend dat lichtgevoeligheid kan optreden als het visueel-motorisch systeem niet optimaal functioneert. De aangeboden training had hem van z’n lichtgevoeligheid af geholpen. Hij kon zich ook beter concentreren bij z’n huiswerk. Maar na een jaar belde z’n moeder om te zeggen dat z’n lichtgevoeligheid weer was teruggekeerd. Ze wilde opnieuw een onderzoek omdat ze vermoede dat er weer wat uit balans zou zijn. Uit het onderzoek kwamen géén visuele en géén motorische beperkingen aan het licht zoals eigenlijk ook te verwachten was. Maar wat veroorzaakte deze keer z’n lichtgevoeligheid? Bij het doorvragen bleek dat Robin weinig buiten kwam. Na school was hij te vinden op z’n kamer waar hij trouw z’n huiswerk maakte. Daarna ging hij vrolijk gamen totdat het bedtijd was. In het weekend presteerde hij het om met z’n vrienden behoorlijk wat bier te drinken! Hij was nog maar 16 en ook behoorlijk in de groei en het was wintertijd. Daar werd mij de oorzaak duidelijk: Robin had vitamine A- en misschien ook vitamine D en B gebrek. Kinderen die sterk in de groei zijn verbruiken meer van deze vitaminen. Ook alcoholgebruik doet de behoefte hieraan flink toenemen. Ja, tel daar ook nog het daglichtgebrek bij op dan ligt lichtgevoeligheid op de loer.

Lichtgevoeligheid (fotofobie of lichtschuwheid), een lastig probleem maar in de meeste gevallen goed te behandelen als je de oorzaak hebt opgespoord. Overleg eerst altijd met je arts.

Lichtgevoeligheid of fotofobie is voor mensen die er aan lijden behoorlijk hinderlijk en de meesten weten niet goed hoe ze er van af kunnen komen. Dat komt omdat men voor zich zelf de oorzaak van de lichtgevoeligheid niet weet te achterhalen. Hier de mogelijke oorzaken op een rijtje:

• Uit balans geraakt visueel-motorisch systeem. Dit systeem is verantwoordelijk voor het opnemen en verwerken van informatie. Door een klap (hersenschudding), infarct, bloeding of zelfs door een burn-out kan het visueel-motorisch systeem uit balans raken waardoor het opnemen en verwerken van informatie vertraagd raakt en er een overgevoeligheid voor licht (en geluid) kan ontstaan.
• Vitaminegebrek: Vit. A en D gebrek, Vit. B2 gebrek, Vit. B1 gebrek (overgevoeligheid voor geluid).
• Overdaad aan licht, door o.a.: Zonnebrand → geeft overdadig veel zonlicht op het oog. Bril / contactlenzen met UV filter → pupil groter → meer licht in het oog. Veel tijd achter glas doorbrengen (isolatieglas met UV filter) → pupil groter → meer licht in het oog. Onbeschermd lassen → lasogen.
• Lichtgebrek, door o.a.: langdurig te weinig zonlicht. Dus bij plotseling veel licht treedt dan lichtgevoeligheid op. Te vaak een zonnebril opzetten, ook bij donker weer → UV-B gebrek → vitamine D en vitamine A gebrek → lichtgevoeligheid (alcoholgebruik kan een tekort geven aan vitamine A en D; alcohol kan dus indirect leiden tot lichtgevoeligheid, vooral bij jeugdigen die nog volop groeien).
• Medicijnen: antibiotica, antischimmelmiddelen, diuretica, acné medicijnen.
• Geurstoffen: bergamot.
• Kruiden: berenklauw, peterselie, St-Janskruid (hypericine).
• Chemische stoffen: koolteer (in antiroos shampoo, in anti psoriasis zalf, in anti eczeem zalf). Kwik (kwikvergiftiging a.g.v. lekkende amalgaanvullingen, blootstelling aan kwikdampen, kwik in vaccins, enz.).
• Fagopyrine: rode kleurstof van de buitenste lagen van de boekweit korrel. Zonnestralen worden erdoor geabsorbeerd. Geeft mogelijk lichtgevoeligheid.
• Aandoeningen: hersentumoren, hondsdolheid, migraine met aura verschijnselen, meningitis, encefalitis.
• Oogaandoeningen: albunisme, uveïtis, cleritis, droge ogen, cornea-abrasie, bleforspasme, brandwonden, chalarizion, glaucoom, iritis (iridocyclitis), kratitis, (allergische) conjuctivitis, netvliesloslating, beschadigd hoornvlies (a.g.v. stofje, vuil of zandkorrel, onjuiste contactlenshygiëne, overmatig dragen van contactlenzen).
• Overig: genezingsproces van een oogoperatie (bijv. ooglasering), pupil verwijdende oogdruppels.

MRI-beeld van het corpus callossum van een patiënt met een milde, traumatisch hersenletsel. De MRI is verkregen via tractografie (een 3D-reconstructie van witte stofvezels) (Melanie Wegener / RSNA)

Een hoofdletsel waardoor je hersenen in je schedel als het ware schudden, kan een aantal nadelige effecten op je hersenen hebben. Een nieuwe studie toont aan dat een hersenschudding de informatiestroom tussen de twee hersenhelften van onze hersenen kan beïnvloeden. Onze hersenen zijn kwetsbaar – een gelei-achtige massa met gevoelige zenuwvezels. Een klap op het hoofd betekent dat er kneuzingen en scheurtjes in het zenuwweefsel in de hersenen kunnen ontstaan. Dit kan ernstige hoofdpijn, problemen met geheugen en concentratie veroorzaken en kan een intense gevoeligheid voor fel licht en harde geluiden tot gevolg hebben.

Dr. Melanie Wegener, arts aan de New York University Langone Health, is een van de onderzoekers. Ze wilde het corpus callosum bestuderen, het deel dat hersenenhelften van elkaar scheidt en helpt signalen van de ene hemisfeer naar de andere over te dragen, omdat eerder onderzoek had aangetoond dat het werd beïnvloed door een hersenschudding.

Hersenfunctionaliteit onderzoeken na hersenschudding

Om te testen op functionele schade in het corpus callosum, combineerden Dr. Wegener en haar collega’s twee innovatieve ontwikkelingen. De eerste was het gebruik van een methode genaamd diffusie-MRI (Diffusion Tensor Imaging) waarmee ze naar de hersenen van hersenschuddingpatiënten en gezonde controlepersonen keken. “We hebben verschillende diffusiemetingen en berekeningen gedaan, hoe goed watermoleculen zich in de structuur verplaatsen. Hiermee kunnen we microstructurele schade aantonen.” De tweede die ze gebruikten was een visuele stimulusresponstest om te zien hoe snel informatie van de ene hemisfeer naar de andere stroomt. Ze lieten proefpersonen hun ogen op de letter ‘x’ in het midden van een scherm richten en presenteerden korte woorden links of rechts van de ‘x’ om de verwerkingssnelheid van hun hersenen te meten. De rechter visuele cortex neemt dingen op in ons linker gezichtsveld en omgekeerd. Maar omdat het talencentrum zich voor de meeste mensen aan de linkerkant van de hersenen bevindt, duurt het langer voordat woorden in het linker gezichtsveld worden waargenomen omdat het signaal eerst naar de rechter visuele cortex oversteekt en vervolgens naar de taalverwerkingskant van de hersenen gaat die aan de linkerkant is. “We zagen dat er een verband is tussen de microstructuur van het corpus callosum en de verwerkingssnelheid tussen de twee hemisferen. En deze verwerkingssnelheid is veranderd na hersenschudding” zei Dr. Wegener. Ze hoopt dat deze techniek waarmee schade aan het corpus callosum kan worden vastgesteld kan helpen om te zien hoe effectief behandelingen van hersenschudding zijn.

Bron: https://www.livescience.com/concussion-disrupts-information-flow-in-the-brain.html

Het gaat om mensen die een tia, hersenbloeding, zware hersenschudding, ongeval, beroerte of een burn-out hebben gehad en die daar niet (volledig) van hersteld zijn. Iedereen kent wel iemand vanuit zijn of haar familie of kennissenkring die daar mee te maken heeft gehad. Sommigen kunnen hun werk of opleiding niet meer doen en zitten daardoor soms al jaren thuis omdat ze kampen met de volgende klachten:

• Concentratieproblemen
• Vermoeidheid
• Hoofdpijn
• Duizeligheid
• Versneld prikkelbaar
• Problemen met prikkelverwerking
• Vergeetachtigheid
• Minder flexibel zijn
• Minder goed kunnen schakelen
• Minder overzicht hebben
• Minder ruimtelijk inzicht hebben
• Problemen met autorijden
• Minder zeker zijn in het verkeer
• Minder goed kunnen begrijpend lezen
• Minder lang kunnen lezen

ER IS EEN OPLOSSING

Laat hen weten dat er een oplossing bestaat voor al deze klachten, mits er geen aantoonbare hersenbeschadiging is ontstaan. Het zit namelijk zo: Een ongeval, tia, hersenbloeding, beroerte, zware hersenschudding of burn-out verstoort in bijna alle gevallen de werking van het visueel-motorische systeem in de hersenen. Dit systeem is verantwoordelijk voor het opnemen en verwerken van informatie. Bij hen is de opname en verwerking geblokkeerd geraakt en veroorzaakt dus die klachten.

WAAROM WEET DAT NIEMAND?

Dat komt omdat artsen en revalidatieklinieken niet of nauwelijks kijken naar het visueel-motorische systeem. Zij kijken vooral naar hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor spraak en beweging. Ook belangrijk, maar verklaart niet alle klachten. Met Visueel-Motorische Training zijn deze klachten aan te pakken. Meer weten kijk op: https://abreflex.nl/revalidatie-training/ of bel 06-54790867.

GEEF ZE NIEUWE HOOP MET DE KERST

Ken je iemand met bovenstaande klachten? Laat hen dan weten dat er wat aan te doen is en dat er een gratis Visueel-Motorisch Onderzoek mogelijk is in de hele maand januari (2020). Dit onderzoek moet uitwijzen in hoeverre het visueel-motorische systeem uit balans is geraakt. Wel even bellen voor een afspraak.

Beeldschermwerkers hebben niet zelden last van droge ogen. Het is bekend dat beeldschermwerkers onvoldoende knipperen met hun ogen om ze voldoende te bevochtigen. Waarom eigenlijk? Dit is geen bewuste keus maar gebeurt automatisch omdat je zoveel mogelijk informatie wilt opnemen in een korte tijd. Ben je heel intensief op een beeldscherm aan het lezen dan ben je elke keer wanneer je knippert heel even je focus kwijt. Knipperen zorgt niet alleen voor voldoende bevochtiging maar ook dat je ogen heel even ontspannen. Na een knipper dien je dus opnieuw te focussen, wat energie kost en het lezen een fractie vertraagt. Velen gaan dat dan compenseren door steeds wat verder voorover te buigen, met het hoofd dus steeds wat dichter bij het beeldscherm. Dit geeft dan vervolgens kans op nekklachten. Tevens bewegen de ogen minimaal als je naar een beeldscherm kijkt. Ook hierdoor gaan de ogen minder vochtig worden.

Goed voor de nek, maar slecht voor de ogen

Volgens de arbo-regels dient een beeldscherm op dusdanige hoogte te staan dat je, wanneer je rechtop zit in de juiste houding, je recht vooruit kijkt. Het beeldscherm staat dus ongeveer op ooghoogte. Deze regel gaat ervan uit dat daarmee je hoofd en nek in de beste positie staan en je daarmee vooral nekklachten kunt voorkomen. Maar door deze houding staan je ogen verder open en drogen gemakkelijker uit. Tevens is recht vooruit kijken naar een beeldscherm inspannender voor de oogbolspieren. Deze dienen de ogen naar binnen te draaien en te houden (convergeren). Naar beneden kijken kost minder kracht dus zal je minder gauw oogstress ervaren.

Hoofd omhoog en ogen naar beneden

Beter zou zijn om het beeldscherm laag en schuin naar je toe te richten, zoals in de onderstaande afbeeldingen te zien is. Je houdt je hoofd rechtop en je kijkt schuin naar beneden. Dit kost minder energie voor je ogen en ze blijven hierdoor beter vochtig.

Het meest ideaal is schuin naar je toe gericht en ingebouwd in de tafel of het bureau. Je dient daarbij wel rechtop te zitten. Dus even wennen misschien. Gebruik bij voorkeur een groot scherm of vergroot de tekst (Ctrl +). Grote letters heeft twee voordelen. Het kost minder inspanning omdat de accommodatiespieren (scherpstellingsspieren) minder worden aangespannen. Maar ook ga je automatisch je ogen meer bewegen, hetgeen de ogen vochtiger houdt en de oogspieren soepel. Heb je last van droge ogen achter een beeldscherm dan is het ook raadzaam om de ogen regelmatig te ontspannen door in de verte te kijken.

Kijk ook eens op:  https://www.smartdesks.com voor meer voorbeelden van correct geplaatste monitors.

De beste beeldschermtips ter voorkoming van droge ogen samengevat

• Plaats het beeldscherm op een afstand van ca. 65 cm van je lichaam.
• Kantel het beeldscherm onder een hoek van ca. 30 graden.
• Plaats het beeldscherm ca. 20 graden lager dan je ogen.
• Kies een groot beeldscherm of maak het letterformaat groter (Ctrl +).
• Gebruik de 30-30-30 regel: na 30 minuten beeldschermwerk neem je 30 seconden pauze waarbij je 30 meter ver weg kijkt.

In mijn praktijk komen veel kinderen met leed. Ze lopen achter op school en krijgen steeds te horen dat het niet goed (genoeg) is. Dat hakt er enorm in bij ze. Ze zijn teleurgesteld in hun eigen kunnen en worden verdrietig, boos en onzeker. Ze doen allemaal zo goed hun best en begrijpen niet waarom het maar niet lukt. Komen ze bij mij dan worden ze onderzocht op visuele en motorische beperkingen. In bijna alle gevallen zijn deze kinderen hiermee belast. Dat vormt een goede verklaring voor het onvermogen om op school voldoende te presteren. Soms zijn die beperkingen zo heftig dat een kind niet tot fatsoenlijk lezen komt, zelfs niet als ze de basisschool verlaten. Zij gaan als laaggeletterden naar het vervolgonderwijs en gaan als laaggeletterden de maatschappij in. Visueel-Motorische Training kan hierin verandering brengen.

Rens was 12 jaar en kon nog nauwelijks lezen

Het meest schrijnende wat ik tot nu toe heb meegemaakt was Rens. Rens was 12 en kon geen zin vloeiend lezen. Alle woorden kwamen er hakkelend uit. Hij had bijles gehad tot hij een ons woog. Hij had een dyslexietraining gevolgd maar dat had niet het bevredigende resultaat gebracht waarop hij zo had gehoopt. Rens was al in groep 3 zijn zelfvertrouwen volledig kwijtgeraakt. Hij raakte toen in een isolement. Praatte weinig, was verlegen en had weinig vriendjes en kon zich op school niet meer concentreren. Het stempel TOS had hem naar de logopedie geleid. Dat had hem aardig geholpen maar zorgde nauwelijks voor vorderingen met lezen. Hij kon niet op de gewone basisschool blijven en kwam terecht op een speciale school (cluster 2) voor kinderen die een taalontwikkelingsstoornis of gehoorverlies hebben. Maar ook hier kwam het lezen niet vlot opgang. Toen ik Rens onderzocht kwamen er opvallende dingen naar voren. Hij bleek een grote visuele capaciteit te hebben, wat zoveel betekent als een goede intelligentie. Ook bleek hij te beschikken over een perfect lichaamsbesef en ruimtelijk besef hetgeen o.a. betekent dat hij een goede aanleg heeft voor wiskunde. Maar bovenal kwam bovendrijven dat Rens een zeer instabiele focus had (hij zag hierdoor regelmatig letters zweven), een bijzonder klein gezichtsveld, stijve oogspieren en ook een enorme beperking in de visuele opname capaciteit. Kortom: enorm heftige lichamelijke beperkingen die zijn opname- en verwerkingsvermogen sterk belemmerden. Geen wonder dat het lezen niet opgang kwam. Het kijken naar letters en woorden koste hem gewoonweg veel te veel energie. De grootste wens van Rens was dat hij gewoon goed kon lezen. Ik beloofde hem dat dat zou lukken. Maar dan moesten er wel twee dingen gebeuren: eerst de visuele en motorische beperkingen weg trainen en daarna opnieuw leesles gaan volgen. En zo geschiedde. Rens had keihard gewerkt om visueel en motorisch vaardig te worden en daarna volgde hij trouw leeslessen. En ja hoor, hij maakte voor het eerst in z’n leven vorderingen met lezen! Inmiddels leest hij aardig vloeiend. Het behoeft geen betoog wat dat deed met z’n zelfvertrouwen.